‘Wanneer expressie authentiek is en niet voorgewend is zij altijd onthullend ‘ Merleau Ponty
Ieder gebaar, elke houding of beweging, iedere uitdrukking straalt iets uit, laat zien hoe we ons voelen en hoe ons leven verlopen is. De materie waarvan het lichaam is gemaakt, het vlees en de omhullende huid, heeft zeggingskracht. Mensenlichamen vertellen hun verhaal, en dat is ze aan te zien. Dat uit zich in de kromming van een rug, een handgebaar of een kanteling van een hoofd, gebaren van tederheid of juist afstoting. Als je je goed voelt, beweeg je sierlijk, gemakkelijk en natuurlijk. Bij verdriet beweeg je trager en moeizaam, alsof er een last op je schouders rust.
Het menselijk lichaam drukt zijn angsten, verlangens, driften en kwetsbaarheid uit én tekent het. ‘Karakter’ komt van schriftteken, merkteken. Litteken; karakter… de lijnen, rimpels en littekens vertellen het verhaal van ons leven, wij zijn getekend.
Ook onze geestelijke vermogens en zielskwaliteiten drukken zich door dit lichaam uit. Ook zij worden belichaamd, geïncarneerd, present gesteld. In en door het lichaam kunnen we communiceren, ons ontplooien en verbinden met heel het bestaan.
En ook hier toont het lichamelijk-zijn zich dubbelzinnig. Het is ruimte en neemt ruimte in. Het lichaam wordt geraakt én raakt, neemt waar én drukt uit. Het drukt zich uit en daardoor wordt het getekend.
Het lichaam doet ons de wereld waarnemen en op elke indruk die het krijgt, antwoordt ons lichaam met een uitdrukking of onderdrukking. Zo bestaat een voortdurende wisselwerking tussen de wereld en mijn lichaam: het drukt onze houding of stemming in de wereld uit. Onze gedachtes krijgen uitdrukking in taal. Onze intenties in stemmingen en gebaren en onze gevoelens in emoties en bewegingen. Gedachte, intentie en gevoel zijn alleen kunstmatig uit elkaar te houden.